Ikony - opowieści o świętych

Potem ujrzałem:

a oto wielki tłum,

którego nie mógł nikt policzyć,

z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków,

stojący przed tronem i przed Barankiem.

Odziani są w białe szaty,

a w ręku ich palmy.

I głosem donośnym tak wołają:

"Zbawienie u Boga naszego, Zasiadającego na tronie

i u Baranka".

(Ap 7, 9-10)

Jak co roku listopad zaczyna się radością i nadzieją, czyli dniem Wszystkich Świętych - wspomnieniem tych, którzy po ziemskiej wędrówce dostąpili wiecznego szczęścia nieba.

Pisząc ikony, włączamy się w opowieść o Wszystkich Świętych, gdyż przedstawiamy na nich świat przemieniony, przebóstwiony, czyniący z ram obrazu "okno do nieba", z którego "wychylają się" ku nam jego mieszkańcy.

"Ikony nie przedstawiają świętych tak, jak żyli oni kiedyś na ziemi, a szczegóły ich strojów czy specjalne insygnia na wizerunkach służą wyłącznie rozpoznaniu danej osoby i odróżnieniu jej od innych. Człowieczeństwo świętych jest już przemienione, przebóstwione, są to postaci żyjące w wymiarze zmartwychwstania, wypełnione światłem, które nie jest z tego świata."

(O. Marek Kotyński CSsR, Teologiczno-duchowe przesłanie ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy)

Tym, który otworzył nam bramy uświęconej wieczności jest nasz Zbawiciel Jezus Chrystus.
Dziękując Mu za dar Odkupienia, modlimy się za wszystkich zmarłych, by dostąpili chwały nieba.

Anastasis - fresk z kościoła Zbawiciela na Chorze, Stambuł

(fot.: Basia Smal)